Gdy rzeczywistość sytuacji ogarnęła pokój, poczułem nieoczekiwane poczucie wyzwolenia. Prawda wyszła na jaw, a teraz ja również – od życia zbudowanego na kłamstwach i oszustwach.

Zwróciłem się do gości, z których wielu wciąż było w szoku. „Przepraszam za ten nieoczekiwany obrót spraw” – powiedziałem spokojnym i opanowanym głosem. „Myślę jednak, że to wesele nie odbędzie się zgodnie z planem. Doceniam waszą obecność i mam nadzieję, że będziecie mogli cieszyć się przyjęciem, za które już zapłaciliście. Potraktujcie to jako świętowanie nowych początków”.

Odchodząc od ołtarza, poczułam falę siły. Łańcuchy zdrady, które mnie przytłaczały, zniknęły, pozostawiając mnie lżejszą i bardziej zdeterminowaną niż kiedykolwiek. Spojrzałam na Coltona, który wciąż nie mógł otrząsnąć się po tym objawieniu. W tamtej chwili nie czułam do niego nic – ani złości, ani smutku, tylko ulgę, że uwolniłam się od przyszłości, która z pewnością byłaby pełna nieszczęść.

Z uwagą całej sali wciąż zwróconą na mnie, ruszyłam przejściem, czując z każdym krokiem siłę własnej determinacji. Szepty towarzyszyły mi, ale nie zwracałam na nie uwagi. Skupiłam się na drzwiach, progu nowego rozdziału w moim życiu.