Część 1 – Lista ślubna

Nazywam się Grace Mitchell. Mam trzydzieści cztery lata i trzy miesiące temu stałam przed ślubem mojej siostry, na który wydano 200 000 dolarów, podczas gdy pięćset gości świętowało w środku.

Powiedziała, że ​​nie odniosłem „wystarczającego sukcesu”, żeby tam być.

Tego wieczoru zostawiłem w recepcji małą kremową kopertę. W środku znajdowało się coś, co miało kosztować ją penthouse za 2,8 miliona dolarów i na nowo zdefiniować, co oznacza sukces w naszej rodzinie.

Hotel St. Regis przy Piątej Alei wyglądał jak marzenie. Żyrandole lśniły złocistym blaskiem na tle marmurowej podłogi, a powietrze wypełniał dźwięk skrzypiec. Victoria spędziła osiemnaście miesięcy planując ten dzień, a z jej postów na Instagramie jasno wynikało, że nie szczędziła wydatków.

Wygładziłam moją czarną sukienkę koktajlową – znalezisko za 200 dolarów z Nordstrom Rack. Myślałam, że jest w porządku, dopóki nie zobaczyłam kobiet wysiadających z limuzyn w sukniach, które prawdopodobnie kosztowały więcej niż mój samochód. Mężczyzn w smokingach. Diamentowe kolczyki migotały w kryształowym świetle.

Nagle poczułem się mały. Jakbym wszedł do czyjegoś świata.

W recepcji powitała mnie uśmiechnięta recepcjonistka z iPadem.
„Proszę o imię i nazwisko?”

„Grace Mitchell” – powiedziałam. „Jestem siostrą panny młodej”.

Jej palce przesunęły się po ekranie. Raz. Dwa razy. Jej uśmiech zniknął. „Czy mógłbyś to przeliterować?”

„GRACE. MITCHELL.”

Przygryzła wargę i przewinęła jeszcze raz. „Bardzo mi przykro, ale twojego nazwiska nie ma na liście. Może jesteś pod czyjąś opieką?”

„Nie. Potwierdziłem swoją obecność bezpośrednio” – powiedziałem, pokazując jej e-mail z potwierdzeniem na telefonie. „Widzisz? Piętnasty kwietnia. Potwierdzone na jeden raz”.

Zawahała się. „Czy mógłby pan odejść na chwilę? Zadzwonię do koordynatora ślubu”.

Ale już wiedziałam, że coś jest nie tak. Moja siostra nigdy nie popełniała takich błędów. Zwłaszcza w tak publicznej sprawie jak jej ślub.

Stałem z boku, gdy szczęśliwe pary meldowały się, otrzymywały numery stolików i płynęły w stronę sali balowej. Ścisnęło mnie w żołądku. Zadzwoniłem do Victorii.