Miliarderka i panna młoda upokarzają swoją pokojówkę przed 200 gośćmi, nie wiedząc, że jest ona matką pana młodego.

Sala balowa posiadłości Cole była katedrą przepychu. Żyrandole lśniły bielą nad galerią twarzy, a powietrze było rześkie od schłodzonych róż i polerowanego srebra. Tego wieczoru 200 gości zebrało się, aby być świadkami ślubu Adriena Cole’a, najmłodszego miliardera Chicago, i Sloan Whitfield, kobiety, która nosiła pewność siebie niczym diamentowy naszyjnik.

To nie było szczeknięcie. To było coś gorszego – uprzejma pogarda – oczekująca posłuszeństwa. Głowy odwracają się, bo ton jest głośniejszy niż głos. Miriam pochyliła się. Podłoga jest zimna i przemoczona aż po kolana. Ugryzienie kamienia mówiło: „Zostań mała”. Przycisnęła płótno do plamy i pracowała powoli, rozważnie, oddychając pomimo tępego bólu, który zawsze budził ją wraz ze zmianą pogody. Szorowała już twardsze podłogi i twardsze pokoje. Nie chciała, żeby zadrapanie ukradło muzykę jej syna.

Przy barze dwóch mężczyzn udawało, że rozmawiają o inwestycjach. „Ma takie spojrzenie” – powiedział jeden z nich, zerkając na Sloan. „Kobieta, która nienawidzi niespodzianek”.

„Tak” – mruknął drugi. „A wszechświat uwielbia je dawać”.