Nazywam się Richard i w tym roku kończę 61 lat. Moja żona zmarła osiem lat temu i od tamtej pory moje życie toczyło się w długich korytarzach ciszy. Moje dzieci były na tyle miłe, że się ze mną zameldowały, ale ich życie kręciło się zbyt szybko, żebym mógł je uchwycić. Przychodzili z kopertami z pieniędzmi, zostawiali lekarstwa i znowu wychodzili.
Myślałam, że pogodziłam się z samotnością, aż pewnej nocy, przeglądając Facebooka, zobaczyłam imię, którego myślałam, że już nigdy nie zobaczę: Anna Whitmore.
Anna, moja pierwsza miłość. Dziewczyna, którą kiedyś sobie obiecałem poślubić. Miała włosy w kolorze jesiennych liści, a jej śmiech był piosenką, którą pamiętałem do dziś, po czterdziestu latach. Ale życie nas rozdzieliło – jej rodzina nagle się przeprowadziła, a ona wyszła za mąż, zanim zdążyłem się pożegnać.
Kiedy znów zobaczyłam jej zdjęcie – siwe pasma we włosach, ale wciąż ten sam delikatny uśmiech – poczułam się, jakby czas się cofnął. Zaczęłyśmy rozmawiać. Stare historie, długie rozmowy telefoniczne, potem randki przy kawie. Ciepło było natychmiastowe, jakby dekady między nimi nigdy nie miały miejsca.
I tak w wieku 61 lat poślubiłem ponownie moją pierwszą miłość.
Nasz ślub był prosty. Ja miałem na sobie granatowy garnitur, ona jedwab w kolorze kości słoniowej. Znajomi szeptali, że znów wyglądaliśmy jak nastolatki. Po raz pierwszy od lat poczułem, że moja pierś żyje.
zobacz więcej na następnej stronie
Reklama
Yo Make również polubił
15 roślin, które mogą rosnąć tylko w wodzie
Ciasto Melba – Owocowa Rozkosz w Delikatnej Puszystości
Szybkie muffinki w 2 minuty
Naprawdę nie miałem pojęcia o tej metodzie