Moja siostra nazwała mnie ciężarem i wykluczyła ze swojego ślubu – ale kiedy ceremonia się rozpoczęła, jej idealny dzień rozpadł się na oczach wszystkich

Życie odbudowane kawałek po kawałku

Nazywam się Angelina i od ośmiu lat poruszam się na wózku inwalidzkim. Wypadek samochodowy, który zmienił moje życie, odebrał mi też tę wersję mnie, którą myślałam, że zawsze będę mieć. Powoli odbudowywałam się – jak układanie puzzli, które nigdy już nie będą w całości.

Mieszkam w małym mieszkaniu, mam pracę zdalną, dzięki której mogę opłacić rachunki, i mam kilku bliskich przyjaciół, którzy widzą we mnie siebie, a nie tylko krzesło.

Moja siostra, Lila, zupełnie do mnie nie pasuje. Tam, gdzie ja jestem cicha, ona jest głośna i dramatyczna. Tam, gdzie ja nauczyłam się czerpać radość z małych rzeczy, ona żyje tak, jakby świat był jej sceną, domagając się, żeby kręcił się wokół niej.

Jej wymarzone wesele przejmuje kontrolę
Sześć miesięcy temu zaręczyła się z Matthewem – mężczyzną na tyle dobrym, że potrafił zauważyć, kiedy ktoś ma problemy, nawet o tym nie wiedząc. Zasługiwał na kogoś, kto ceniłby takie serce, choć nie byłam pewna, czy Lila je ceniła.

W chwili, gdy pierścionek wsunął się jej na palec, zamieniła się w wir planowania. Temat jej „imprezy ogrodowej w stylu vintage” pochłaniał każdą rozmowę – słoiki, róże, łuki kwiatowe, muzyka skrzypcowa.

„Będzie absolutnie idealnie” – powiedziała mi kiedyś, przeglądając Pinteresta w roli generała planującego bitwę.