Oddałam mężowi część wątroby, wierząc, że ratuję mu życie. Ale kilka dni później lekarz wziął mnie na bok i wyszeptał słowa, które mnie zdruzgotały: „Proszę pani, ta wątroba nie była dla niego”.

Oddałam mężowi część wątroby, wierząc, że ratuję mu życie. Ale zaledwie kilka dni po operacji lekarz wziął mnie na bok i wypowiedział słowa, które zburzyły wszystko, co myślałam, że wiem: „Proszę pani, ta wątroba nie była dla niego”. W tym momencie moja rzeczywistość zawaliła się, zamieniając się w coś, czego nie mogłam sobie wyobrazić – koszmar, z którego wciąż się nie obudziłam.

Nigdy nie sądziłam, że miłość może wiązać się z tak druzgocącą ceną.

Kiedy poznałam Daniela na Uniwersytecie Michigan, był czarującym, troskliwym mężczyzną, który nosił moje książki i całował mnie, jakby nic innego na świecie się nie liczyło. Pobraliśmy się młodo i zbudowaliśmy życie, które uważałam za niewzruszone. Przez dwadzieścia lat wierzyłam w nas. Wierzyłam w niego.
Ta wiara zaprowadziła mnie na stół operacyjny, gdzie poświęciłam część siebie, by uratować jego życie.