„Tęsknię za tobą, tato” – szept mojej córki zmienił wszystko

Usłyszałam, jak moja córka szepcze do telefonu stacjonarnego:
– Tęsknię za tobą, tato…
Ale przecież pochowałam jej ojca osiemnaście lat temu.

Kiedy Allie usłyszała, jak jej córka przez telefon mówi te słowa, była w szoku. Przecież jej mąż zginął osiemnaście lat temu. Tak jej się przynajmniej wydawało. Gdy na jaw wyszła wstrząsająca prawda, Allie została zmuszona, by zmierzyć się z przeszłością – i kłamstwem, które zmieniło całe jej życie.

Mój mąż zginął, gdy nasza córka Susie miała zaledwie dwa tygodnie.
Wypadek samochodowy. Nagły, brutalny i pozbawiony sensu. Jeszcze chwilę wcześniej Charles całował mnie w czoło i wychodził „tylko na chwilę do sklepu”. W następnej chwili ściskałam dłoń policjanta, próbując pojąć bezsensowne słowa, które wypowiadał.

Nie zobaczyłam jego ciała.
Powtarzałam sobie, że to nie ma znaczenia. Martwy to martwy, prawda?

Minęło osiemnaście lat. Jakoś przetrwałam.
Susie dorastała otoczona miłością. Miała delikatność, która czasem mnie łamała. Oczy miała po ojcu – ciepłe, brązowe, zawsze pełne ciekawości świata.

Z czasem zaczęły się pytania – ciche, szeptane w nocy:
– Jaki był tata?

Opowiadałam jej o jego głupich dowcipach, które przyprawiały mnie o przewracanie oczami. Pokazywałam zdjęcia, na których się uśmiechał tym swoim chłopięcym uśmiechem.

Przyjmowała te historie, ale czułam pustkę za jej spojrzeniem. Pustkę, w której powinna była zamieszkać prawda.