20 grudnia moja synowa napisała mi SMS-a: „W tym roku nie będziemy obchodzić świąt Bożego Narodzenia z tobą – nie potrzebujesz nas” – uśmiechnąłem się tylko i odpisałem: „Świetnie!” – po czym odwołałem niespodziankę za 15 000 dolarów, którą zaplanowałem i spędziłem święta, pokazując im dokładnie, jak wygląda życie beze mnie

Nie dałem im ani centa za kredyt hipoteczny. Nie przeprosiłem za „brakujące” prezenty.

Nadal kocham moje wnuki i odłożyłam dla nich skromny fundusz na studia, którego Peter i Janine nie mogą wykorzystać. Ale czasy, gdy byłam „służącą w święta”, minęły.

W tym roku, na święta, zarezerwowałam już willę w Toskanii. Zaprosiłam kilku znajomych, których poznałam na rejsie. Jeśli Peter i Janine zechcą się ze mną spotkać, mogą przylecieć – na własny koszt – i usiąść przy moim stole jak równy z równym.

Ale podejrzewam, że tego nie zrobią. I po raz pierwszy w życiu to jest „Świetnie!”

Ponieważ w końcu nauczyłam się najważniejszej lekcji ze wszystkich świąt: najlepszym prezentem, jaki możesz sobie sprawić, jest odwaga, by odejść od stołu, przy którym nie okazywano szacunku.

Już nie potrzebuję, żeby mnie potrzebowali. Potrzebuję tylko swojego szczęścia. A w tym roku prognoza pogody zapowiada się wyłącznie słonecznie.